دایی جون وبغل

به نام خداوندرنگین کمان

هفته ی پیش،دایی جون،سرماخورده بودونمیزاشت که توومحمدرضانزدیکش بریدودوتایی درحسرت بغل رفتن موندید،این هفته که ،خونه ی مادرجون رفتیم،دایی جون سرکاربودوبعدااومد،توهم  که ازهفته ی پیش یادت بودکه دایی جون مریضه،نمیرفتی سمتش.تااینکه اومدی وبه من گفتی:

نازنین:مامان جون بیااتاق یه چیزی بگویم(بگم)

من:

نازنین:دایی جون حالش خوب شده؟

من:بله عزیزم ،خوب شده

نازنین(خیلی خوشحال):یعنی میتونم برم بغلش؟

من:بله مامانی،میتونی

ازاتاق رفتی بیرون وبه دایی جون گفتی که دایی جون میتونم بیام بغلت،دایی جون هم دستاشوبازکردورفتی بغلش.